ولا فـى الاحـلام #17

الحلقة السابعة عشر

~~~~~~~~~~~

هدى : انا عارفة ان احمد بيحبك جداا .. وانتى كمان بتحبيه .. اوعدينى تخليه دايما مبسوط ... ده ابنى الوحيد
حنان : اكيد يا ماما .. ربنا يقدرنى واسعده .. وبعدين هوا يعنى انا مش اعتبر زى بنتك ..
هدى : طبعا يا بنتى ...
حنان : طيب ماما .. انا كنت عايزة اتكلم معاكى ف موضوع كدة ..
هدى : موضوع ايه يا بنتى ؟؟.
حنان : حضرتك عارفة طبعا ان الشقة اللى هنتجوز فيها بعيدة شوية ...

هدى : ااه عارفة .. ومش عارفة اقنع احمد خالص انه يبيعها ويجيب شقة هنا قريبة مننا .. بس هوا مش راضى 

حنان : مممم احمد مرتاح جداا للشقة  دى عشان الشقة دى اتبنت على ايده وقدام عنيه 

هدى : عارفة ..

حنان : وطبعا حضرتك عارفة اننا هبقي مشغولين جداا يعنى الدراسة والشغل وكدة .. ومش هنقدر نبقي متواجدين معاكى هنا على طول

هدى : اه .. عارفة انك هتاخدى ابنى منى و تبعدى .. 

حنان : وانا اقدر يا ماما ؟؟..

 هدى : يا بنتى دى سنة الحياة ..

حنان : مممم عارفة .. بس حضرتك هتقدرى تبقي لوحدك بعدها 

هدى : قصدك ايه ؟؟ 

حنان : يعنى حضرتك ممكن يكون عندك بنت لو حضرتك وافقتى ..

هدى : ازاى بقي ؟؟

حنان : اسماء ...

هدى : اسماء ؟؟؟؟.... انتى عارفة البنت دى منين ؟؟

حنان : يا ماما انا عرفت كل حاجة .. وصراحة يعنى انا شايفة ان حضرتك غلطانة ..

هدى : انا غلطانة ؟... غلطانة ليه ؟؟ عشان مش قادرة اتقبل ان  جوزى سابنى وراح لواحدة تانية ؟؟

حنان : مش قصدى يا ماما .. بس احنا بشر ومفيش حد فينا مش بيغلط .. وعمى لما حس انه غلطان ف حقك سابها .. و مكنش هيقولك خالص عشان ما يجرحش مشاعرك .. كان المفروض حضرتك تقدرى ظروفه اكتر من كدة ...

هدى : كنى عايزانى اقبل بنت ضرتى ؟؟ 

حنان : يمكن اللى حصل ده كله عشان ربنا يعوضك بالبنت اللى كنتى تتمنيها .. 

هدى : بس دى مش بنتى وعمرها ما هتكون بنتى ..

حنان : طيب ممكن اسأل حضرتك سؤال تانى ؟؟

هدى : سؤال ايه ؟؟ 

حنان : لو حضرتك عندك بنت فعلا .. و عرفتى ان حد بيضايقها و بيحاول يستغلها هتعملى ايه ؟؟ 

هدى : ده انا اقطع خبره ...

حنان : طيب ولو واحدة والدتها مش موجودة ومالهاش حد وحصل معاها كدة .. وانتى ف ايدك تساعديها هتعملى ايه ؟؟ 

هدى : قصدك ايه يا حنان ؟؟

حنان : يعنى اسماء مضطرة انها تتحمل نظرات و لمسات ابن خالها لانها عارفة ان مفيش مكان تسكن فيه .. 

هدى : ..........

حنان : تخيلى تبقي البنت ف سن الجواز .. شابة و جميلة بس حاسة ان مالهاش وجود وانها عال عالناس .. متاكد انها مش هتتجوز عشان شايفة الناس بتستغل ان مالهاش اهل تسال عليها 

هدى : .. ( وقد بدأت تبكى من هذا الكلام .. )

هدى : عايزانى اعمل ايه ؟؟.. عادل هوا السبب .. انا ما طلبتش منه انه يرمى بنته .. 

حنان : طيب هوا المفروض يتصرف ازاى .؟... هوا كل اللى بيعمله ده عشان خاطر حضرتك .. هوا مش عايز يخسر حضرتك مش اكتر .. 

هدى : خلاص يا حنان .. يا ريت بلاش كلام ف الموضوع ده .. 

حنان : حاضر يا ماما .. بس فكرى كويس ف الكلام ده .. وتخيلى انها بنت حضرتك لثوانى .. 

ومر ذلك اليوم دون كلام اخر بينى وبين حماتى .. 

وكانت حماتى صامتة طوال اليوم .. 

وبعد ان ذهب احمد ليوصلنى الى المنزل ..

عاد ليجد والدته تبكى ..

احمد : ماما .. بتعيطى ليه يا حبيبتى ؟؟ 

هدى : كلام حنان مأثر فيا اووى ...

احمد : كلام ايه ؟؟ 

هدى : عن اختك ... 

احمد : اختى ؟؟.. اول مرة يا ماما تعترفى انها اختى ..

هدى : البنت صعبت عليا اووى ... يا حبة عينى عايشة وحيدة وكاتمة جواها عشان ما تعملش مشاكل لابوك .. 

احمد : اااه يا ماما .. حالتها صعبة اووى .. وانا مش قادر اعمل اى حاجة ولا اتخانق مع الحيوان ابن خالها عشان احنا مالناش حق نتكلم اصلا ..

هدى : ايوة .. كلام حنان ضايقنى اووى .. حسستنى انى غلطانة .. فوقتنى اووى ..انا غلطت غلطة كبيرة يا بنى .. 

احمد : لا يا ماما .. كان حقك .. واى واحدة مكانك كانت هتعمل كدة .. 

هدى : لا يا بنى .. انا غلطت .. دى كانت غلطة ابوك الوحيدة وانا ما قدرتش اسامحه .. ازاى ابقي أم وانا مش قادرة اسامح .. حاسة بالذنب اووى .. 

احمد : طيب انتى شايفة ايه الحل دلوقتى يا ماما ؟؟... يعنى هنبقي عارفين اننا غلطانين وهنسكت .. 

هدى : بكرة تروح تجيب اختك .. ده بيت ابوها مهما كان ..

احمد : بجد يا ماما ؟؟...

هدى : ااه يا بنى .. كلام حنان فوقنى اووى .. بجد حنان دى مفيش زيها .. ربنا يحميها ويخليهالك يا بنى 

احمد : يا رب يا ماما .. فعلا حنان مفيش زيها .. يالا بقي .. قومى نامى انتى دلوقتى .. انتى تعبتى النهاردة .. وانا كمان هدخل انام .. 

هدى : ماشى يا بنى .. تصبح على خير 

احمد : وانتى من اهله يا ماما ..

ويدخل احمد الى غرفته و علامات السعادة تظهر على وجهه .. 

يلقى بنفسه على السرير .. ويتصل بى ..

احمد : الو ...

حنان : الو .. ايه يا حبيبى كل ده ؟؟.. قلقتنى عليك .. انا مش قلتلك تتصل بيا لما توصل البيت 

احمد : معلش يا روحى .. كنت قاعد مع ماما .. 

حنان : ممممم هيا عاملة ايه ؟؟

احمد : حنان ... انا بحبك اووى .. اوووى 

حنان : وانا كمان يا روحى .. 

احمد : انتى تعرفى ان بكلامك مع ماما النهاردة .. خلتيها توافق ان اسماء تيجى تعيش معانا هنا .. 

حنان : بجد يا احمد ؟؟

احمد : ااه .. انا مش عارف انتى عملتى فينا ايه بجد ؟؟...  انا الاول .. و بعدين ماما ؟.. ايه ؟؟ .. انتى سحرالنا ولا ايه ؟؟ 

حنان : هههههههه سحر ايه بس ؟؟ 

احمد : امال ان مجنون بيكى ليه ؟؟ 

حنان : مش عارفة .. بس انا كمان مجنونة بيك جدا 

احمد : ربنا يخليكى ليا يا حياتى .. 

حنان : و يخليك ليا يا قلبى ...

و استمرينا ف الحديث حتى الصباح .. 

حنان : احمد .. دى الساعة بقت 6 .. 

احمد : ياااه .. محستش بالوقت خالص وانا معاكى .. 

حنان : اااه ولا انا حسيت بالوقت معاك .. يالا بقي انتا لازم تنام شوية .. 

احمد : ممم وانتى كمان .. انتى عندك كليه النهاردة ؟؟

حنان : ااه بس هتبقي الساعة 2 المحاضرة 

احمد : طيب روحى نامى شوية .. وانا كمان ساعتين كدة هبقي اكلم اسماء واروح اجيبها .. 

حنان : طيب انا عايزة اجى معاك ..؟

احمد : لا انتى لازم تنامى يا روحى .. 

حنان : عشان خاطري يا حبيبى ؟؟ 

احمد : طيب ماشى .. نامى دلوقتى وانا هبقي اكلمك قبل  ما انزل ..

حنان : طيب .. تصبح على خير يا روحى .. 

احمد : وانتى من اهله يا روحى .. 

وجاء احمد ليأخذنى معه لاسماء.. 

وبعد ان ذهبنا و كانت اسماء تحضر اغراضها .. 

و لكن فجأة ..........

يــتــبــع ...

يا رب تعجبكوا ...